Birinci sınıfta kişiler hukuku dersini ondan almıştım, toz pembe döpiyesiyle amfiye girişini ve kürsüye ilerleyişini hiç unutmam. Haberi aldığımdan beri aklımda bu sahne canlanıyor ve galiba ben onu hep bu şekilde anımsayacağım. 19 yaşındaki bir meslektaşı kendisini örnek alarak ilerledi, benim gibi kendisine hayran niceleri olduğunu da biliyorum.
Alanındaki bilgi birikimi ve yazdığı pratik kitapların sınav öncesi can simidi olması bir yana ufak tefek haline nazaran tavırlarıyla bir insanın nasıl büyüyebileceğini göstermişti bana. Kimseye sesini yükselttiğine şahit olmadım, bununla birlikte muazzam saygı duyulurdu kendisine. Denk geldiği her öğrencisine sıcacık gülümserdi koridorlarda, laubaliliğe varmayan nazik bir samimiyete sahipti. Sonraki yıllarda fakültenin dekanı olması da değiştirmemişti bu mütevazı tavrını, sakin ve huzurlu akan bir su gibi güzeldi.
Böyle çok yönlü güzel insanların zamansız ayrılışı derinden üzüyor beni. Hatıralarıyla birçok kişinin kalbinde yaşamaya devam edecek. En başta yol arkadaşı
Mehmet Helvacı'ya metanet diliyorum.
link
Dakika 58'de başkanlık sorusu üzerine eşi Mehmet Helvacı gözleri dolarak böyle bir açıklama yapmıştı. Bu yüzden en çok ona metanet diliyorum. Liseden beri hayatı birlikte paylaştığın sevdiğin insanı kaybetmenin yıkımını tahmin bile edemiyorum.